Damon Rock + Jae Shin

Redevelopment Plan for the Island of Psyttaleia

–Koh Architects

The island of Psyttaleia is exclusively dedicated to a critical function of modern civilization—the processing and disposal of human waste. In this capacity, it must be seen as a monument to sociality and collective living.

In the past, islands were used as literary devices for the metaphorical realization of human passions. Today, Psyttaleia is a mechanistic fantasia of grit chambers, digesters, and aeration pools. It is a physical manifestation of our shared labor of eating and its aftermath.

While there is an understandable revulsion at the thought of a tremendous shit-processing factory, we wonder if architecture might somehow be used to make it an irresistible celebration palace, to make visible the joy of living together that makes Psyttaleia necessary.

Από Χέδερ Κουρή/ from Heather Kouris

Water Girls... Water

An anthology of graffiti and thoughts/ Ανθολογία γκραφίτι και σκέψεις

Χαμένος Παράδεισος. Η διαδρομή από τον Κηφισό στον Φλοίσβο περπατώντας.

Μου ήλθε στο μυαλό αυτό που ήταν κάποτε εδώ.

είμαστε εκεί πάνω στη γέφυρα από κάτω,

σ αγαπάω

σκοτάδι βαθύ –από πάνω αυτοκίνητα,

μωρό μου

με ταχύτητα και οι πικροδάφνες που είχανε ξεραθεί –έχω ακούσει ότι είναι το πιο γερό φυτό,

πωλείται

όμως εδώ δεν άντεξε –δεν άντεξε το κενό το σκοτάδι από κάτω –ξεράθηκαν τώρα μοιάζουν με αγκάθια.

αγριολούλουδα

Κι αυτά τα σπίτια που κοιτάνε τον οχετό και το ξενοδοχείο Κηφισός –έρχονται ζευγαράκια λέει ο ιδιοκτήτης που κοιμάται στον ξεχαρβαλωμένο καναπέ,

σκοτωμένα ζώα

ο κυρ Γιάννης βγαίνει από το σπίτι με τους κισσούς, τι κάνετε εδώ, βρωμάει, μας φάγανε τα κουνούπια δεν πηγαίνουμε πια απέναντι, όλα τα μαγαζάκια κλείσανε

και οι βίλες ερήμωσαν.

νταλίκες ήλθαν για μπάνιο εδώ στις εκβολές

σ αγαπώ μωρό μου. Κατερίνα έλα γρήγορα. Ολυμπιακός.

Γερμανία

Κόλαση η χαμένος παράδεισος; Διέσχισαν την υπόγεια διάβαση και έφτασαν στις εκβολές του ποταμού.

Tο σπίτι μου είναι το καράβι

Σιωπή για τα ποτάμια. Κάτω από τη γέφυρα, κάποιοι έρχονται ως εδώ για να τρυπηθούν, άλλοι για να χέσουν η για να ξεσκιστούν. Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς εδώ σ' αυτή τη τρύπα της πόλης.

Ζει με τα αδέσποτα

Η Μεσοποταμία βρίσκεται ανάμεσα στον Ευφράτη και τον Τίγρη. Η Μεσοποταμία είναι τώρα εδώ, στα μπάζα που έχουν στοιβαχτεί ανάμεσα στον Κηφισό και τον Ιλισό. Στον Ιλισό φυτρώνουν πικροδάφνες και μυρτιές, και μυρίζει ποτάμι.

Στο βάθος στο γήπεδο.

Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο κάποιοι που κοιτούν αμέριμνοι.. Οι τσιγγάνοι έχουν κατασκηνώσει ανάμεσα στους ποταμούς. Πως μπορεί μια γυναίκα να κλαίει μόνη εδώ;

Ήλθαν από τη Ρουμανία

ένα άλλο δέρμα έχει σκεπάσει το δέρμα της, το σώμα της,

ψαράδες, βάρκες, ταβέρνες δεν θέλουν να κρυφτούν

και μετά ηλεκτροφόρα καλώδια, πολυτελή γιώτ, φύλακες

ο ήλιος δύει να, προλάβουμε

όλο εκείνο που έγινε είναι αποξενωμένο από τους ανθρώπους και τη ζωή τους

εκείνοι είναι ακόμη εδώ μαζί με τα αδέσποτα, χτίζουν βάρκες, κατοικούν σε κοντέινερ,

Ήλθε εδώ από αλλού, τι θα κάνει; άκουσε αλλόκοτα πράγματα

πως μπορεί να ξαναγίνει η ακτή, τα ποτάμια

Με επανάσταση;

Είναι η άλλη χώρα, πεθαίνει

τι να κάνει

ένας αρχιτέκτονας

και οι άνθρωποι

(κόλαση, χαμένος παράδεισος)

ξένοι αισθανθήκαμε

έμεινα μόνη κοιτώντας τα νησιά πιο πέρα. Μία φώκια καθόταν στην παραλία.

ήταν τρομαγμένη, γύρω της τα σκάφη έβγαιναν στ᾽ ανοιχτά με διαπεραστικό θόρυβο.. ζούσε ανάμεσα

στ᾽ αδέσποτα, δίπλα στους τσιγγάνους. έφτιαχνε το σκάφος του από καδρόνια περισσεύματα πλοίων. θα έφευγε θα πήγαινε μακριά. Κανείς δεν ήξερε που..

Κάποιοι μίλαγαν για την ουτοπία. Μα η ουτοπία είναι εδώ.

Ιούνιος 2009.

E. Τζιρτζιλάκη

Από Κατερίνα Ηλιοπούλου/from Katerina Iliopoulou

ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΕΔΙΟ

Παρόλο που δεν υπήρχε πόρτα μπήκαμε κάπου.
Ακόμα δεν ξέραμε πως να προχωρήσουμε
Με την ερώτησή μας χλωρή στο χέρι
Αν ήταν ένα πηγάδι θα μπορούσαμε να πετάξουμε μια πέτρα
Και να περιμένουμε την απάντηση
Ή ίσως έφτανε να αποσπάσουμε κάποιο στοιχείο
(ένα φυτό, λίγο χώμα, δείγμα νερού)
Για να εξαγάγουμε τα συμπεράσματά μας:
Δηλαδή με επίθεση ή κλεψιά.
Αποφασίσαμε να ξεχαστούμε μέσα στη μικρή μας χορογραφία.
Να ξεχνάς όπως και να εισέρχεσαι είναι μια αναχώρηση
Τι έπρεπε να αφήσουμε πίσω;
Σε ολόκληρο τον τόπο καθώς ψάχναμε
Αυτό που εμείς θα ονομάζαμε κέντρο
Δεν υπήρχε παρά η αίσθηση της εκκίνησης.
Το πεδίο μια κλειστή γροθιά που δεν θα έδειχνε.

Κύματα ύλης που μετατοπίζονται, που συνορεύουν σπρωγμένα, με άλλη ύλη, που υποκαθίστανται, μεταφέρονται, θάβονται και αναδύονται. Εκεί που ήταν θάλασσα ένα απέραντο και ακίνητο χώμα. Άδειος τοπος μέσα στην πόλη της συσσώρευσης. Ανένταχτος και ξένος, χωρίς αξία χρήσης, χωρίς σημεία αναγνώρισης, σημάδια που χρειάζονται αποκωδικοποίηση. Η μανία συλλογής και καταγραφής αναστέλλεται Το σώμα μπορεί να τον διασχίσει, μπορεί να σταθεί και να αγγιχτεί από αέρα και φως, να μείνει για λίγο μετέωρο. Δεν είναι ωραίο. Οριοθετείται αριστερά και δεξιά από τις τσιμεντένιες κοίτες δύο αρχαίων ποταμών. Τώρα θαμένων. Η πόλη κατάπιε τα δύο ποτάμια της. Είναι το δυστοπικό πάρκο μιας δυστοπικής πολιτείας. Μακάρι να έμενε έτσι όπως είναι. Χωρίς γήπεδα, χωρίς παγκάκια, χωρίς αναψυκτήρια, χωρίς συντριβάνια, χωρίς τίποτα να κάνεις από το να περπατήσεις ελεύθερα. Το περπάτημα είναι ερώτηση και άγγιγμα. Το περπάτημα αναζητά τη δυνατότητα.

text | images K. Iliopoulou

Από Γιώργο Χαντζή/ from Giorgos Hantzis

2nd Athens Βiennale Heaven [ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΤΖΗΣ]

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ

Πώς κοιτάζουμε ένα τοπίο χωρίς σημεία; Tι προβάλλουμε στο φαινομενικά άδειο, κενό, άχρηστο χώρο; Τι κομίζει εκείνος ως μη πλήρης, αδιαμόρφωτος, αφημένος στην φύση του Tόπος;

Λίγο πριν ή λίγο μετά: θάμνοι, δέντρα, δεντροστοιχίες, αλέες, σκιές, σκιάδια, λόφοι, στριφογυριστοί δρόμοι, παγκάκια, πλίθινα τοιχία, πλάκες, μαρμάρινα πεζούλια, πεζούλες, χωμάτινοι αναβαθμοί, κατωφέρειες, λόφοι, παρατηρητήρια πουλιών, καλλωπιστικά φυτά, γκαζόν, διευθετημένες δίοδοι, αυτόματοι ποτιστές, γραμμογραφήσεις.

Τα παραπάνω, εν δυνάμει εκεί, επιτελούν μέγιστο έργο ως μεταφυσικά αναχώματα της αστικής φαντασίας. Συνιστούν μία χρήση, δίχως κατάχρηση. Η αστική ζωή μοιράζει απλόχερα διάφορα μοντέλα ανάπλασης. Κάθε διαμόρφωση όμως συνιστά μία συρρίκνωση άλλων προβολών, πιθανών, απρόσμενων, δυναμικών. Σε κάθε περίπτωση ενεργοποιείται η ανάγκη του υποκειμένου να στοχαστεί τον ιδεατό Τόπο.

Το τοπίο φέρει δομές και αναλογίες και με αυτή την παραστατική λειτουργία δρα και αποτυπώνεται. Ετοιμάζει την συνάντηση υποκειμένου και τόπου. Διότι το τοπίο κάποια στιγμή θα διυλιστεί στα λειτουργικά στοιχεία ενός τόπου. Ένα άδειο τοπίο όμως τι κομίζει; Tην ανοικτότητά του και εκείνη του υποκειμένου; Χώμα και πέτρες σε ευθεία και ομαλή επιφάνεια ορίζουν ένα αδιάφορο τοπίο, χωρίς όμως να ισούνται με έναν ανύπαρκτο, μηδενικό και ανωφελή τόπο. Αυτός ο τόπος δεν υπολείπεται έναντι του κτιστού ή του υγρού στοιχείου που ορίζει τα πραγματολογικά σύνορά του. Αποτελεί έναν ιδεατό τόπο για την διερεύνηση και προβολή ενός άλλου ιδεατού Τόπου με πληθυντικά τοπία, όπου, ο περαστικός θα γίνει ο δημιουργός τους. Εt in arcadia ego.


Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ


Οι κόμποι των δαχτύλων του άνοιξαν
προκειμένου να προδοθεί η υλικότητα της στιγμής
ή άλλως να προσκτήσει υπόσταση
ή άλλος να της προσδώσει θέση στον χρόνο
η άλως (ως εκζήτηση) να προχωρήσει
στο ενωμένο τοπίο ―
κι αν το τοπίο είχε ενωθεί με αυτόν
κι αυτός ήταν η έκφραση κάθε μέρους του τοπίου
αν το τοπίο έφερε a priori όλες τις δομές
(το ήξερε ότι
δεν θα μπορούσε να συνέχει την παραμικρή σκέψη
..........................όντας εκεί/εδώ* στο απόλυτο κενό)

τότε το τοπίο τι ζητούσε να πει μέσω αυτού;
Kαι δεν υπήρχε ούτε στην πραγματικότητα,
ούτε στο ποίημα, ούτε στην διαμεσολάβηση καμία λύση
παρεκτός μία κύρτωση ή ένα τάνυσμα της ιδέας
(ανάλογα αν την γραμμή την ήθελε να εγκυμονεί

[Ανθολογία Νέων Ποιητών: Το καινούργιο εντός και πέραν της γλώσσας, εκδ. Γαβριηλίδη, 2009]

*dasein

Από Douglas Paulson/ From Douglas Paulson

Από Πάνο Τότσικα/ From Panos Totsikas

Ας διεκδικήσουμε τον ελεύθερο χώρο



Ας διεκδικήσουμε το «κενό». Ας αξιολογήσουμε τον ελεύθερο χώρο ως συστατικό στοιχείο «κοινωνικού εξοπλισμού».

Ας οικειοποιηθούμε τους δρόμους, τις πλατείες, τα πεζοδρόμια, τα δέντρα, τα παγκάκια, τις στάσεις των λεωφορείων.

Ας φυτέψουμε με δέντρα τα πεζοδρόμια, τις πρασιές, τις νησίδες των μεγάλων δρόμων. Ας φυτέψουμε τα μπαλκόνια, τις ταράτσες των σπιτιών μας. Ας φροντίσουμε να μετατραπούν σε χώρους ζωντανούς, δροσερούς, όμορφους. Ας νιώσουμε τη χαρά να μεγαλώνουμε ένα φυτό όπως ένα παιδί, ας μάθουμε τα παιδιά μας να φροντίζουν ένα φυτό και να μεγαλώνουν μαζί του…

Ας αναδασώσουμε ή ας αφήσουμε να αναδασωθούν μόνα τους τα δάση που καίγονται…

Χρειαζόμαστε αλάνες, αδόμητους χώρους. Χρειαζόμαστε τις παραλίες ελεύθερες, αδόμητες. Χρειαζόμαστε προσβάσεις προς τη θάλασσα, ανοιχτές και ελεύθερες στον καθένα.

Χρειαζόμαστε ποτάμια, ρέματα. Χρειαζόμαστε τα νερά της βροχής να κυλάνε ελεύθερα, χωρίς εμπόδια, από τα βουνά προς τις θάλασσες. Χρειαζόμαστε τα ρέματα να παραμένουν ανοιχτά, καθαρά, πράσινα, να μη «διευθετούνται», να μην «εγκιβωτίζονται» τα πρανή και οι κοίτες τους, να μην μπαζώνονται, να μη μετατρέπονται σε σκουπιδότοπους, σε χώρους στάθμευσης οχημάτων, σε αυτοκινητόδρομους,.

Ας διεκδικήσουμε, ας αφήσουμε χώρο για το χώμα. Ας μην επιτρέψουμε να «επενδυθούν» όλα γύρω μας, με τσιμεντόπλακες και άσφαλτο. Ας σπάσουμε το τσιμέντο για να ξαναβρούμε το χώμα που υπάρχει από κάτω. Ας μην επιτρέψουμε να εξαφανιστεί το χώμα από τις αλάνες που απομείναν. Ας αποτρέψουμε την ολική τσιμεντοποίηση των αυλών των σχολείων.

Ας διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο. Ας μην επιτρέψουμε την επέλαση του ιδιωτικού σε βάρος του δημόσιου χώρου. Ας μη μετατρέψουμε σε εμπορεύματα τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τα πάρκα, τις παραλίες. Ας μην εμπορευματοποιήσουμε κάθε κοινόχρηστο χώρο.

Ας παραμείνουν κοινόχρηστοι, οι κοινόχρηστοι χώροι και όχι προνόμιο εκείνων που έχουν χρήμα. Ας μη βάζουμε κάγκελα, ας μη σχεδιάζουμε «αναπλάσεις» δημόσιων χώρων για να τους αποδώσουμε στη συνέχεια σε ιδιώτες για εκμετάλλευση. Οι κοινόχρηστοι χώροι δεν ανήκουν στο κράτος και σε κρατικές Ανώνυμες Εταιρείες, δεν ανήκουν στους δήμους και στις δημοτικές επιχειρήσεις. Ανήκουν σε όλους μας, και όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα να τους χρησιμοποιούμε.

Χρειαζόμαστε φως, ήλιο, καθαρό αέρα. Χρειαζόμαστε φαρδιούς δρόμους, μεγάλα πεζοδρόμια, πρασιές, κτίρια τέτοια ώστε να φτάνει ο ήλιος και το φως μέχρι τους κάτω ορόφους. Χρειαζόμαστε ο αέρας που αναπνέουμε να είναι καθαρός, να μην είναι μολυσμένος. Χρειαζόμαστε πόλεις χωρίς ρύπανση από τα εργοστάσια, τα λεβητοστάσια των πολυκατοικιών, από τη λειτουργία των οχημάτων που μας μεταφέρουν.

Χρειαζόμαστε να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με το Ι.Χ. αυτοκίνητο για τις καθημερινές μας μετακινήσεις. Χρειάζεται να απεξαρτηθούμε απ’ αυτό. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι το Ι.Χ. αυτοκίνητο έχει πλέον μετατραπεί στις μεγάλες αλλά και στις μεσαίες πόλεις από ευλογία σε κατάρα.

Ας διεκδικήσουμε περισσότερα και καλύτερα δημόσια μεταφορικά μέσα. Ας διεκδικήσουμε την επέκταση του μετρό, του τραμ, του προαστιακού σιδηροδρόμου. Ας διεκδικήσουμε περισσότερα λεωφορεία, περισσότερες λεωφορειολωρίδες. Ας διεκδικήσουμε ποδηλατολωρίδες και «ελεύθερα» πεζοδρόμια.

Χρειαζόμαστε μια πόλη διαφορετική.

Χρειαζόμαστε έναν κόσμο διαφορετικό.

Ας διεκδικήσουμε το αδύνατο.

Ας διεκδικήσουμε το «κενό», το αδόμητο, το κοινόχρηστο, το δημόσιο, το ελεύθερο.

Πάνος Τότσικας

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΓΑΛΕΡΑ» Νο 26, Νοέμβριος 2007)

Panos Totsikas is an architect/ urban designer, writer and activist.

The Boats on Phaliron Bay, by Douglas Paulson

the boats on the Faliron Bay, Athens. from douglas paulson on Vimeo.

Τζιρτζιλάκη-Καζέρος/Tzirtzilaki-Kazeros

Η περιοχή του φαληρικού μετώπου από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) έως και τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις χωρίζεται σε τρεις περιοχές:
1. Την περιοχή του ΣΕΦ
2. Την περιοχή των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που γειτνιάζει με την περιοχή του Φλοίσβου.
3. Την ενδιάμεση περιοχή (μη διαμορφωμένη)

Η περιοχή του ΣΕΦ λειτουργεί κυρίως σε σχέση με το στάδιο (αγώνες, εκθέσεις κ.λπ) και συνδέεται με την περιοχή του σταθμού ΗΣΑΠ (Νέο Φάληρο) και μέσω του σταθμού με την κατοικημένη περιοχή. Ως όριο με την ενδιάμεση περιοχή είναι η εκβολή του Κηφισού και το παράπλευρο κανάλι-λιμενίσκος.

Πρόσβαση στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις γίνεται από το ένα τμήμα τους, εκείνο που βρίσκεται προς τον Φλοίσβο. Το τμήμα προς το ΣΕΦ είναι κλειστό. Η γέφυρα από την περιοχή του ΣΕΦ που περνά πάνω από το εκεί τεχνητό κανάλι οδηγεί σε σφραγισμένη είσοδο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Και μέσα από το τμήμα των ολυμπιακών εγκαταστάσεων προς τον Φλοίσβο μπορεί κανείς να φτάσει έως και τη νέα διαμορφωμένη παραλία τύπου "Μαϊάμι", μια περατζάδα δίπλα σε πολλαπλούς χώρους υψίστης ασφαλείας ελλιμενισμού γιώτ. Στο προστατευμένο αυτό μέτωπο έχει δημιουργηθεί μια ζώνη αναψυχής με εμπορικά καταστήματα και καφέ.

Στην ενδιάμεση περιοχή, την μη διαμορφωμένη συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα: αυτοσχέδια μαθήματα οδήγησης, ψάρεμα, πικ-νικ με θέα την θάλασσα, αερομοντελισμός, παιγνίδια ράγκμπυ από Πακιστανούς, δοκιμές μοτο κρος, βόλτες επισκεπτών που αφήνουν τα αυτοκίνητά τους στον παράπλευρο της λεωφόρου Ποσειδώνος δρόμο διπλής κατεύθυνσης, τζόγκιν. Η περιοχή αυτή είναι διαμορφωμένη ως προς το όριό της με την θάλασσα (φωτοβολταϊκά φωτιστικά, αποβάθρα). Εσωτερικά παραμένει "φύση", με περιορισμένη βλάστηση και με εμφανή τα ίχνη των παραπάνω δραστηριοτήτων.

Νίκος Καζέρος

Φωτογραφίες, Ε. Τζιρτζιλάκη
Photos E. Tzirtzilaki

Από Μέλιννα Καμινάρη/ From Melinna Kaminari

Μια ευκαιρία ακόμα

Ας δούμε τον παράδεισο όχι σαν μια ζωή χαρισάμενη, όχι ως ένα κάστρο στην άμμο, αλλά ως ένα καταφύγιο που ο καθένας οφείλει να χτίσει. Ανάχωμα στην καθημερινότητα απ΄ όπου θα μπορέσει να δει τις διεξόδους. Τις διεξόδους του βλέμματος από τις καθημερινές πολλαπλές δικτατορίες που δέχεται. Ο παράδεισος ως ένα λευκό φύλλο χαρτί που ξαναανοίγεται μπροστά του χωρίς εμπόδια. Μια ευκαιρία επανάκτησης του καθαρού μυαλού που είχε πριν τον φόβο, μια ευκαιρία να επιστρέψει εκεί σε αυτό που βαθειά πιστεύει και ποθεί για τον κόσμο γύρω του, για τον κόσμο μέσα του.

Μια μικρή ζώνη πνευματικού παραδείσου μέσα στην οποία, μετά από πολλές ταλαιπωρίες και κακουχίες, παλεύει να διακρίνει «το ωραίο» μέσα στους πολλαπλούς κατακερματισμένους και χαμένους παραδείσους γύρω του, ανάμεσα στις πολλαπλές «αλήθειες» των ανθρώπων που εμπλέκονται και συνευρίσκονται σε αυτούς και τους συνδιεκδικούν.

Οι χαμένοι παράδεισοι, ιδωμένοι από την προσωπική ματιά του καθενός ανασυντίθενται σε πνευματικό παράδεισο του μυαλού μας και απεικονίζονται σε αυτόν τον οδηγό. Οδηγός σκέψης, ευκαιρία επαναπροσέγγισης των συμβάντων. Ευκαιρία να οξυγονωθεί εκ νέου το θαμμένο ενδιαφέρον του απλού πολίτη, του καθημερινού περαστικού, για κάτι που συνέβη κάποτε, κάπου γύρω του, και που αυτός ούτε ρωτήθηκε, και για αυτό, ούτε και συμμετείχε ποτέ. Μια ευκαιρία για κατανόηση και γνώση.
Μια ευκαιρία συμμετοχής είναι πάντα μια ευκαιρία… ακόμα: να μην χαθούν τα ψήγματα της δημοκρατίας που έχουν απομείνει στα χέρια μας και στο μυαλό μας. Μια ευκαιρία προτού ο χαμένος παράδεισος εξαπλωθεί ως «ο ενδεδειγμένος τρόπος ζωής» και αλώσει τους μικρούς πολλαπλούς και διαφορετικούς εν δυνάμει πνευματικούς παραδείσους αντίστασης που ο καθένας από μας οφείλει να φέρει.

(για τα «Αγόρια και κορίτσια του αλμυρού νερού» και τον οδηγό της περιοχής του Χαμένου Παραδείσου του Φαληρικού Όρμου, 26/6/2009)


Melinna Kaminari is a writer/photographer

Από Ελεάννα Χωρίτη/ From Eleanna Horiti

Με μεγάλη χαρά έλαβα μέρος στην πλεύση των WATER GIRLS WATER BOYS, με την ιδιότητα του παρατηρητή.

Όπως είπα και κατά τη διάρκεια της "αυτοπαρουσίασης" των παρευρισκόμενων, της πρώτης συνάντησης, με ενδιέφερε να κάνω μία επισκόπηση της περιοχής της ακτής εν όψει του επικείμενου έργου του Renzo Piano, ( Εθνική Βιβλιοθήκη, Λυρική Σκηνή, Πάρκο, σύνδεση περιοχής Καλλιθεάς με την ακτή), ώστε να έχω γνώση σε σχέση με το 'ΠΡΙΝ' για να μπορέσω ν'αξιολογήσω το 'ΜΕΤΑ' του έργου που πρόκειται να κατασκευαστεί από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Κατά τη διάρκεια της πλεύσης, δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαπιστώσω πολλά πράγματα δεδομένου ότι η πορεία που ακολούθησαν τα σκάφη ήταν αρκετά μακρυά από την ακτή.

Προβλήματα πρόσβασης στην ακτή όμως διαπίστωσα πολύ πιό νωρίς, προσπαθώντας να φθάσω στον τόπο της συνάντησής μας στην μαρίνα Δ'.

1) Έλειψη σήμανσης

2) Δυσκολία πρόσβασης στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις ανεξαρτήτως μέσου: με αυτοκίνητο ή πεζή

3) Φτάνοντας τελικά, παρατήρησα την έλειψη μέριμνας για την χρήση των εγκαταστάσεων της συγκεκριμένης μαρίνας από πεζούς: δεν υπάρχουν σκιασμένες διαδρομές, οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες, η πληροφόρηση των επισκεπτών ανεπαρκής,

οι υπηρεσίες που προσφέρει η μαρίνα κακής ποιότητας

Είμαι σίγουρη ότι η πορεία που είχε οργανωθεί για την επόμενη ημέρα, βοήθησε πολύ περισσότερο τους συμμετέχοντες στο να διαπιστώσουν ποιά είναι ακριβώς η κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο τμήμα της παραλίας, τις εκβολές του Κηφισού

και της ευρύτερης περιοχής μέχρι το Φλοίσβο.

Παραθέτω κάποια στοιχεία, αποτελέσματα έρευνας και μελέτης, που με έκαναν να ενδιαφερθώ για το θέμα, καθώς και 2 μικρά βίντεο που τράβηξα την ημέρα της πλεύσης όντας πεζή, στον χώρο της μαρίνας Δ'.

1) Masterplan της περιοχής του πρώην Ιππόδρομου, σύνδεση Καλλιθέας με το νερό (attached)

2) Κηφισσός, Πρόσκαιρη Νάρκη -Σκηνοθεσία Διονυσία Κοπανά, Διάρκεια 37᾽, Ελλάδα, 2006

Το ντοκιμαντέρ «Κηφισσός, Πρόσκαιρη Νάρκη» παρακολουθεί τη ροή του ποταμού από τις πηγές του στην Πάρνηθα ως τις εκβολές του στο Φάληρο, καταγράφοντας όλες τις παρεμβάσεις μορφοποίησης-εξαφάνισής του μέχρι τον τελικό εγκιβωτισμό του και τη μετατροπή του σε λεωφόρο. Καθώς το Ποτάμι αλληλεπιδρά με τη ζωή των περίοικων –και όχι μόνο, η ταινία εστιάζει στους ξέφρενους ρυθμούς μιας μητρόπολης που συνεχώς μεταβάλλεται.

Η λεηλασία, η κακοποίηση, η βίαιη παρέμβαση στο σώμα του ποταμού Κηφισσού. Η τελική μετατροπή του σε λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας μέσα στον ιστό μιας μεγαλούπολης που ασφυκτιά στους παράλογους, παράταιρους και εξωπραγματικούς ρυθμούς της. Η αντιφατικότητα της σχέσης του ανθρώπου με το περιβάλλον του, η διαρκής αντιπαράθεσή του μ’ αυτό, μέσα από το αφελές πρόσχημα της ανάπτυξης και της προόδου.

3)short videos (attached)



eleanna horiti architecte d.p.l.g.
www.eleannahoriti.com

Από Γιώργο Διαμαντάκη/ From G. Diamantakis

G. Diamantakis is a photographer.
(diamantgr@yahoo.com)

Από Έλενα Ακύλα/ From Elena Akyla

Με χορηγό την Cosmote۰ ή αλλιώς, «η εμπειρία της σύγχρονης τέχνης».

Στις 14 Ιουνίου, περίπου 25 με 30 άτομα περπατήσαμε κατά μήκος του Κηφισού στο ύψος του Μοσχάτου, ως τις εκβολές του στη θάλασσα με κατεύθυνση τον Φλοίσβο, προκειμένου να καταγραφεί μια προσωπική εμπειρία για την κατάσταση που επικρατεί κατά μήκος του «ποταμού» και της παράκτιας ζώνης. Η παραπάνω διαδρομή, η οποία κράτησε κάτι περισσότερο από τέσσερις ώρες, δεν ήταν ευχάριστη, αλλά ήταν χρήσιμη όσον αφορά στη συνειδητοποίηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο Κηφισός, οι «όχθες» του ποταμού (η μόλυνση των υδάτων είναι πολύ σοβαρή και η γύρω περιοχή υποβαθμισμένη) και οι ακτές του Φαληρικού όρμου στις οποίες εκβάλλουν ο Κηφισός και ο Ιλισός. Η παράκτια ζώνη, μία περιοχή έκτασης 260 στρεμμάτων, η οποία δεν ανήκει στους Δήμους Μοσχάτου και Νέου Φαλήρου, αλλά στην κρατική εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα», είναι ένα τοπίο εγκατάλειψης, καθώς η αρχική δέσμευση για τη δημιουργία ενός οικολογικού πάρκου στην έκταση μεταξύ των εκβολών του Ιλισού και Κηφισού, (η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη από το 2005 ως παραλιακή ζώνη πρασίνου) δεν υλοποιήθηκε. Τα «Ολυμπιακά Ακίνητα» συμφωνούν να παραχωρήσουν μόνο μέρος αυτής της έκτασης για τη δημιουργία του πάρκου, η οποία θα είναι μικρότερη των 2/3 των 260 στρεμμάτων, προκειμένου το υπόλοιπο κομμάτι της παραλίας να εκχωρηθεί σε ιδιώτη για την κατασκευή αξιοποιήσιμων εμπορικά χώρων. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.olympicproperties.gr, δημοσιεύεται ένα μοντέλο ανάπτυξης της περιοχής που περιλαμβάνει: γήπεδα αθλοπαιδιών και Adventure Park (το οποίο προσφέρει εναλλακτικές δυνατότητες άσκησης για νέους), χώρους αναψυχής, θαλάσσια πάρκα, «εναλλακτική πρόταση δημιουργίας θεματικών παιδικών χαρών» κ.α., «δημιουργώντας με ορθολογικούς όρους και περιβαλλοντική ευαισθησία νέους χώρους πολιτισμού και οικογενειακής αναψυχής». Συγκεκριμένα καλεί «μέσω της Δημόσιας Διαβούλευσης να συνδιαμορφώσουμε με τους πολίτες το Οικολογικό Πάρκο».

Τοπικοί φορείς όπως η «Κίνηση Πολιτών Κηφι-sos» (http://khfi-sos.blogspot.com), εκπρόσωποι της οποίας συμμετείχαν στη διαδρομή, δηλώνουν την αντίθεσή τους σε μια τέτοια πολιτική, επιμένοντας στην εκχώρηση της παράκτιας ζώνης στο Δήμο του Μοσχάτου και στη δημιουργία πάρκου πρασίνου σε όλη την έκταση της παραλιακής ζώνης. Αξίζει δε να σημειωθεί, πως κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας στην παραλία του Μοσχάτου, ιδιωτική ασφάλεια μας απαγόρευσε ρητά τη χρήση φωτογραφικής μηχανής και άλλων μέσων καταγραφής, καθώς προφανώς διερχόμασταν ιδιωτικού χώρου.

Η παραπάνω προσπάθεια καταβλήθηκε από τους ανθρώπους που σχεδίασαν και οργάνωσαν αυτήν την ιδέα (οι ομάδες Αστικό Κενό, Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής, Flux factory και Koharchitects), καθώς και από όσους συμμετείχαν ανταποκρινόμενοι σε αυτό το κάλεσμα στο πλαίσιο της 2ης biennale της Αθήνας με την ονομασία “HEAVEN”, με σκοπό να θυμίσει αυτήν την πλευρά των πραγμάτων σε όσους παρευρίσκονταν το βράδυ της Κυριακής στα προ-εγκαίνια της biennale στον Φλοίσβο.
Το παραπάνω εγχείρημα αποδυναμώθηκε σημαντικά κατά την ενσωμάτωσή του στο μεγάλο πανηγύρι της «σύγχρονης τέχνης» που λάμβανε μέρος στην παραλία του Φλοίσβου τη δεδομένη στιγμή, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, πως κάθε συμμετοχή σε τέτοιου τύπου κοσμικές γιορτές, αφομοιώνεται από το θεσμικό σύστημα και γίνεται μηχανισμός αναπαραγωγής του ίδιου του συστήματος. Η biennale της Αθήνας του 2009 με χορηγό την Cosmote, μας προτείνει να «ζήσουμε την εμπειρία της σύγχρονης τέχνης», μιλώντας με όρους lifestyle, για μια τέχνη αυτοαναφορική, της οποίας ο ρόλος εξαντλείται στην κοσμικότητα και οποιαδήποτε προσπάθεια για κάτι περισσότερο πέφτει στο κενό.

Έλενα Ακύλα eakyla@hotmail.com Ιούνιος 2009



Elena Akyla is a visual artist.

Από Φωτεινή Πολυδώρου/ From Fotini Polydorou

Fotini Polydorou is an artist/photographer.

Συνάντηση/ Meeting

On Saturday June 27th we held our meeting in Flisvos and added many new pages to the Faliron Bay Guide thanks to the people who contributed photos, various compositions, poems, etc

We also decided to set up a small TV in the corner to play a loop of video. We will eventually upload it on the blog (together with more of the contributed materials). We did not have time to include material from all activities; this 10 minute video covers only the walk along the shore.

We cooperated with the biennial media team for the continuing coverage of the project and press releases.

Initially, everyone liked Doug's idea for another organized walk to follow the red line around the Olympic property, but, it will be for later as many people are gradually leaving Athens for the summer.
It was agreed to create a first page in the book in Flisvos to explain the project more concisely.

It will be important to decide on the graphic design of the guide we intend to publish. For this we will need a sponsor.

Many thanks to everyone!

Συνάντηση στον Φλοίσβο/Meet at Flisvos– 27/6/09

Kαλούμε όσους/ες συμμετείχαν να έρθουν στη συνάντησή μας στον Φλοίσβο, το Σάββατο 27 Ιουνίου, 8μμ.

Μην ξεχάσετε να φέρετε τις σελίδες σας για να προστεθούν στον οδηγό!
Σας παρακαλούμε επίσης να φέρετε και υλικό σε CD για το αρχείο του πρότζεκτ και το διαδίκτυο.
Θα γίνει συζήτηση συνολικά για τις δράσεις μας στο Φάληρο και πως θα συνεχίσουμε.

Φιλικά,
η οργανωτική ομάδα
+=
Αγόρια και Κορίτσια του αρμυρού νερού
:-)

-----\|/-----

You are invited to our meeting at Flisvos, on Saturday, June 27th, at 8pm.

Please, bring along your pages for the open source guide we are compiling in Flisvos!
Also, photos and other materials in digital form for the project's archive.
We will hold a general discussion about the actions we undertook in Phaliron and consider the future of the project.

All the best
the organizing team
+=
Water Girls Water Boys
:-)

Water Girls Water Boys

*ENGLISH TRANSLATION FOLLOWS


Ταξιδεύοντας στην φαληρική ακτή, στον Κηφισό και στη νήσο Ψυτάλλεια.

Στο έργο αυτό οι ομάδες Αστικό Κενό, Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής, Flux factory και Koharchitects, προσκαλούν το κοινό σε ταξίδια-διαδρομές στον φαληρικό όρμο, στις εκβολές του ποταμού Κηφισού και προς τη νήσο Ψυτάλλεια.

Η περιοχή μοιάζει με χαμένο Παράδεισο, διαταραγμένη καθώς είναι από τα αλλεπάλληλα οικολογικά ατυχήματα. Ένας τόπος κατακερματισμένος, με νησίδες συγκεκριμένων χρήσεων, σε καθεστώς αέναης ασυνέχειας.

Η περιοχή του φαληρικού όρμου, ξεκινώντας από το Σ.Ε.Φ και καταλήγοντας στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις.παραμένει απροσπέλαστη από την πόλη. Ένα ολόκληρο τμήμα της ακτής, το Φαληρικό Δέλτα, παραμένει ένα είδος μη τόπου, ένα κομμάτι αποκομμένο καθώς οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν λειτουργούν και η παραλία είναι έρημη γη. Εκεί βρίσκονται οι εκβολές των ποταμών Κηφισού και Ιλισού.

Ο Φλοίσβος είναι η πλησιέστερη προς το κέντρο της Αθήνας παραλία και αποτελεί πόλο έλξης για κολύμβηση για τους κατοίκους των γύρω περιοχών και κυρίως των μεταναστών. Κατά κάποιο τρόπο γίνεται ο «Παράδεισός» τους, όμως κάθε άλλο παρά παράδεισος είναι, όταν φυσάει νοτιάς. Το έργο β΄ φάσης βιολογικού καθαρισμού στη νήσο Ψυτάλλεια δεν έχει ολοκληρωθεί και το πρόβλημα της ρύπανσης του εσω -Σαρωνικού δεν έχει οριστικά λυθεί. Το μπάνιο στην περιοχή αυτή σήμερα αποτελεί μια ουτοπία.

Θα μπορούσε άραγε όλο αυτό το μέτωπο να αποτελέσει τόπο αναψυχής, περιπάτου και μπάνιου; Θα μπορούσαμε να ξαναδούμε τα ποτάμια ζωντανά σ' αυτό το σημείο της ακτής; Θα μπορούσαν τα παράκτια οικοσυστήματα των δύο ποταμών να αποκατασταθούν και η ουτοπία να γίνει πραγματικότητα; Οι κάτοικοι όπως και οι τοπικοί σύλλογοι διεκδικούν στην περιοχή ένα παράκτιο πάρκο που θα αποκαταστήσει την επαφή της πόλης με τη θάλασσα και θα εκτείνεται από το Σ.Ε.Φ. μέχρι το Παλαιό Φάληρο.

α) από την ομάδα Αστικό Κενό: Νίκος Καζέρος, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Χαρίκλεια Χάρη, Τζίμης Ευθυμίου, Τζίλλυ Τραγανού (συντονισμός συμμετοχών από Νέα Υόρκη)
http://urbanvoidathens.wordpress.com

β) από το Δίκτυο Νομαδική Αρχιτεκτονική: Πέγκυ Ζάλη, Μάνος Κορνελάκης, Στέφανος Χανδέλης , Valentina Ross/
http://www.nomadikiarxitektoniki.net

γ) από την ομάδα Flux Factory: Douglas Paulson, Chen Tamir /
http://www.fluxfactory.org

δ) Koharchitects : Damon Rich, Jae Shin
damon.anothercupdevelopment.org

Ευχαριστούμε για την συνεργασία τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αλιέων Τζιτζιφιών Καλλιθέας (ΣΕΑΝΑΤΚ)

-------------

Water Girls, Water Boys


Across the Bay of Phaliron, by the mouth of the Kifissos River and the island of Psyttaleia.

The collectives Urban Void, the Network of Nomadic Architecture, Flux Factory and Koharchitects invite you on a journey across the Bay of Phaliron, to the mouth of the Kifissos River and to the island of Psyttaleia.

The area looks like a lost Paradise, since it has been spoilt by consecutive ecological accidents. A place that is disintegrating, it is in a state of perpetual discontinuity, with small islands that have a specific use.

The area of the Bay of Phaliron, from the Stadium of Peace and Friendship to the Olympic Complex, remains inaccessible from the city. An entire section of the coast, the Phaliron Delta, remains a kind of isolated non-place, since the sports facilities are not operating and the coast resembles a deserted land. This is where the mouths of the Kifissos and Ilissos Rivers meet.

Flisvos is the closest beach to the center of Athens and a swimming destination, popular especially with immigrants. In some way, it has become their “Paradise” but it is anything but a paradise, especially when a southerly wind is blowing. The sewage treatment plant on the Island of Psyttaleia has not yet been completed and pollution persists in the inner Saronic Gulf. Swimming in the area is utopian.

Can this ever become a place for relaxing, strolling and swimming? Could the coastal eco-systems of the two rivers be restored to their original condition? The residents and local organizations are demanding a coastal park that will re-establish the city’s contact with the sea and will extend from the Stadium of Peace and Friendship to Palaion Phaliron.

a) from the Urban Void group: Nikos Kazeros, Eleni Tzirtzilaki, Hariklia Hari, Jimis Efthimiou and Jilly Traganou (coordinator of NY groups' participation)
http://urbanvoidathens.wordpress.com

b) from the Network of Nomadic Architecture group: Peggy Zali, Manos Kornelakis, Stefanos Handelis, Valentina Ross/
http://www.nomadikiarxitektoniki.net

c) from the Flux Factory group: Douglas Paulson, Chen Tamir /
http://www.fluxfactory.org

d) Koharchitects: Damon Rich, Jae Shin
damon.anothercupdevelopment.org

Special thanks to the amateur fishermen's association of Tzitzifies and Kallithea.