Χαμένος Παράδεισος. Η διαδρομή από τον Κηφισό στον Φλοίσβο περπατώντας.
Μου ήλθε στο μυαλό αυτό που ήταν κάποτε εδώ.
είμαστε εκεί πάνω στη γέφυρα από κάτω,
σ αγαπάω
σκοτάδι βαθύ –από πάνω αυτοκίνητα,
μωρό μου
με ταχύτητα και οι πικροδάφνες που είχανε ξεραθεί –έχω ακούσει ότι είναι το πιο γερό φυτό,
πωλείται
όμως εδώ δεν άντεξε –δεν άντεξε το κενό το σκοτάδι από κάτω –ξεράθηκαν τώρα μοιάζουν με αγκάθια.
αγριολούλουδα
Κι αυτά τα σπίτια που κοιτάνε τον οχετό και το ξενοδοχείο Κηφισός –έρχονται ζευγαράκια λέει ο ιδιοκτήτης που κοιμάται στον ξεχαρβαλωμένο καναπέ,
σκοτωμένα ζώα
ο κυρ Γιάννης βγαίνει από το σπίτι με τους κισσούς, τι κάνετε εδώ, βρωμάει, μας φάγανε τα κουνούπια δεν πηγαίνουμε πια απέναντι, όλα τα μαγαζάκια κλείσανε
και οι βίλες ερήμωσαν.
νταλίκες ήλθαν για μπάνιο εδώ στις εκβολές
σ αγαπώ μωρό μου. Κατερίνα έλα γρήγορα. Ολυμπιακός.
Γερμανία
Κόλαση η χαμένος παράδεισος; Διέσχισαν την υπόγεια διάβαση και έφτασαν στις εκβολές του ποταμού.
Tο σπίτι μου είναι το καράβι
Σιωπή για τα ποτάμια. Κάτω από τη γέφυρα, κάποιοι έρχονται ως εδώ για να τρυπηθούν, άλλοι για να χέσουν η για να ξεσκιστούν. Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς εδώ σ' αυτή τη τρύπα της πόλης.
Ζει με τα αδέσποτα
Η Μεσοποταμία βρίσκεται ανάμεσα στον Ευφράτη και τον Τίγρη. Η Μεσοποταμία είναι τώρα εδώ, στα μπάζα που έχουν στοιβαχτεί ανάμεσα στον Κηφισό και τον Ιλισό. Στον Ιλισό φυτρώνουν πικροδάφνες και μυρτιές, και μυρίζει ποτάμι.
Στο βάθος στο γήπεδο.
Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο κάποιοι που κοιτούν αμέριμνοι.. Οι τσιγγάνοι έχουν κατασκηνώσει ανάμεσα στους ποταμούς. Πως μπορεί μια γυναίκα να κλαίει μόνη εδώ;
Ήλθαν από τη Ρουμανία
ένα άλλο δέρμα έχει σκεπάσει το δέρμα της, το σώμα της,
ψαράδες, βάρκες, ταβέρνες δεν θέλουν να κρυφτούν
και μετά ηλεκτροφόρα καλώδια, πολυτελή γιώτ, φύλακες
ο ήλιος δύει να, προλάβουμε
όλο εκείνο που έγινε είναι αποξενωμένο από τους ανθρώπους και τη ζωή τους
εκείνοι είναι ακόμη εδώ μαζί με τα αδέσποτα, χτίζουν βάρκες, κατοικούν σε κοντέινερ,
Ήλθε εδώ από αλλού, τι θα κάνει; άκουσε αλλόκοτα πράγματα
πως μπορεί να ξαναγίνει η ακτή, τα ποτάμια
Με επανάσταση;
Είναι η άλλη χώρα, πεθαίνει
τι να κάνει
ένας αρχιτέκτονας
και οι άνθρωποι
(κόλαση, χαμένος παράδεισος)
ξένοι αισθανθήκαμε
έμεινα μόνη κοιτώντας τα νησιά πιο πέρα. Μία φώκια καθόταν στην παραλία.
ήταν τρομαγμένη, γύρω της τα σκάφη έβγαιναν στ᾽ ανοιχτά με διαπεραστικό θόρυβο.. ζούσε ανάμεσα
στ᾽ αδέσποτα, δίπλα στους τσιγγάνους. έφτιαχνε το σκάφος του από καδρόνια περισσεύματα πλοίων. θα έφευγε θα πήγαινε μακριά. Κανείς δεν ήξερε που..
Κάποιοι μίλαγαν για την ουτοπία. Μα η ουτοπία είναι εδώ.
Ιούνιος 2009.
E. Τζιρτζιλάκη
No comments:
Post a Comment